Jarenlang heb ik hard gewerkt, voor mijn kinderen gezorgd en dat meestal met plezier en steeds met een blik op de toekomst: dan zou alles beter worden…. Een weekend afstand nemen hielp me om de knoop door te hakken. Ik zou niet meer wachten op de toekomst, maar werken aan het NU. De scheiding volgde snel.
Ik was 39 toen ik mijn huidige partner tegen kwam. Ik had (weer) alles onder controle. Werk was er voldoende en met een partner met een vaste baan had ik meer ruimte om ook leuke dingen te doen.
Binnen een paar maanden sloeg de crisis toe en ging ik van 3 opdrachten per week naar 1 of 2 per maand. Tijd voor een opleiding en voor een parttime tijdelijke baan die weer nieuwe invalshoeken gaf.
Gek genoeg leverde de extra tijd voor mezelf niet de energie op die ik had verwacht. Ik was alleen maar moe en had eigenlijk steeds minder zin om iets te ondernemen. Alles wat er te doen was voelde als een opgave. Ik ging dan ook steeds minder doen, maar dat hielp helemaal niet.
De crisis vraagt ook andere vaardigheden van me, die ik voorheen niet zo nodig had. Waar ik vroeger regelmatig een telefoontje kreeg of ik tijd had om een klus te doen, bleef het ineens akelig stil. Waar mijn ‘functie’ vroeger ‘freelancer’ heette, ben ik tegenwoordig ‘ZZP-er’ en daarmee ‘ondernemer’.
In het afgelopen jaar heb ik langzaamaan begrepen dat er een combinatie van factoren een rol speelde. In de tijd met kleine kinderen, een slechte relatie en veel zorgen heb ik het uiterste van mezelf gevraagd. Het leek allemaal zo normaal en het leek te werken dat ik elke dag doorkwam door niet aan ‘morgen’ te denken. Ik kwam onvoldoende toe aan rust en bezinning. Het ging er al lang niet meer om wat ik wilde, ik moest gewoon de dag door zien te komen. Onvoldoende voeding voor mijn persoonlijke ontwikkeling. Ook wat betreft mijn werk te weinig verandering en uitdaging.
In januari 2012, toen ik na een half jaar RSI in mijn arm, net hersteld daarvan 2 weken plat ging door een griep, besloot ik dat het tijd was om hulp te zoeken. Ik weet als psycholoog en coach hoe belangrijk het is om naar je lichaam te luisteren en het in te zetten als bron van informatie en ook als bron van kracht en energie. Dus gezocht naar iemand die zowel mijn geest aan zou weten te spreken als mijn lichaam.
Dus meer leren luisteren naar mijn lijf. Blijkt dat ik werkelijk uitstekend geleerd heb om dat niet te doen! Jarenlang was ik een wandelend hoofd en gebruikte ik mijn lichaam als handig vervoermiddel. De enige periodes waarin ik me ten volle bewust was van mijn lichaam en de wensen die het had was tijdens mijn zwangerschappen. Maar ja, dat was al weer een aantal jaren geleden.
Afgelopen november heb ik een retraite gevolgd, om ook mijn
spirituele interesse te voeden. Bovendien me even helemaal los te rukken van mijn gezin en meer ruimte te voelen voor mijzelf. Het was een prachtig verjaardagscadeau. Bovendien vielen er verschillende dingen op hun plek. Waar ik spiritualiteit altijd toch wat zweverig vond, zag ik nu de overeenkomsten met het lichaamswerk. Ademen, aarden, voeten voelen, ik kwam helemaal ‘thuis’. Toen ik in de weken erna een boek las over de overgang viel er ineens veel op z’n plek. Daar stonden de symptomen in die ik herkende van de afgelopen jaren. Ongetwijfeld speelt het ook een rol dat ik zo lang te hard heb gewerkt en mezelf teveel heb weggecijferd, maar hormonale veranderingen kunnen echt een groot effect op je hebben.
Wat ik het mooie vond van het afgelopen jaar, is dat de verschillende dingen die ik in het verleden gedaan heb en mijn interesses op diverse terreinen eindelijk samen lijken te komen.
Ik wil dan ook in mijn eigen praktijk mijn achtergrond als psycholoog, moeder, zelfstandige, masseur en ervaringsdeskundige, in gaan zetten om mensen te helpen om hun lichaamsbewustzijn te vergroten. Dit om vanuit het contact met het eigen lichaam beter te kunnen communiceren, meer rust te ervaren, steviger te staan, zowel thuis als op het werk. Dus ook meer een eigen koers te kunnen varen en anderen hiervan gemakkelijker te kunnen overtuigen. Eigen kracht ontdekken en/of versterken. Het plaatje: ‘wie ben ik, wat kan ik, wat wil ik’ invulling te geven vanuit het totaalplaatje en de samenhang van lichaam en geest.